تدوین برخی از نسبت های کارایی دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور (گزارش سال ۱۳۸۹ بر مبنای نرم افزار متمرکز دفتر بودجه وزارت بهداشت)

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تدوین شاخص های سنجش کارایی در دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، بر اساس صورت های مالی تهیه شده بر مبنای حسابداری تعهدی است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی است. برای آزمون فرضیه های پژوهش، با توجه به نتایج حاصل از نرمال بودن متغیرهای مورد بررسی، از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (آماره f) و کروسکال والیس (آماره کای مربع) استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه های اصلی اول و دوم حاکی از آن است که بین میانگین درآمدهای اختصاصی، درآمدهای عمومی، تعداد کارکنان و مجموع دارایی های تیپ های مختلف دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تفاوت معناداری وجود دارد. با این وجود، بین میانگین دارایی های غیرجاری تیپ های 1، 2 و 3 دانشگاه ها تفاوت معناداری وجود ندارد. هم چنین، نتایج حاصل از آزمون فرضیه های فرعی مرتبط با فرضیه اصلی سوم حاکی از آن است که میانگین نسبت های درآمد اختصاصی به مجموع دارایی ها، درآمد اختصاصی به دارایی های غیرجاری و درآمد اختصاصی به درآمد عمومی تیپ های مختلف دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تفاوت معناداری ندارد. نتیجه گیری: به‎ طور کلی، چنین نتیجه گیری می شود که نسبت های درآمد اختصاصی به مجموع دارایی ها، درآمد اختصاصی به دارایی های غیرجاری و درآمد اختصاصی به درآمد عمومی دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شاخص های مناسبی برای سنجش کارایی دانشگاه ها است. واژه های کلیدی: کارایی، درآمد عمومی، درآمد اختصاصی، منابع، دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی.